به یاد میرحسین موسوی

چند روزی است که مدام به یاد میرحسین موسوی ام. روزگارش چطور می گذرد در زندان اختر؟ چرا زور جامعه مدنی نمی رسد به زندانبانان؟ چرا ما هیچ کاری نمی کنیم برای میرحسین عزیزمان؟ من قصد دارم به حسن روحانی رای بدهم برای بار دوم ولی دلم خون است! رای من هنوز سبز است، میرحسین موسوی است.

چه به موقع نازلی و روشن قطعه سر اومد زمستون رو اجرا کردند. به یاد میرحسین موسوی:

زخم هاش انگار تازه اند هنوز

نوشته اش تند بود و تلخ. زخم های قدیمی اش انگار هنوز تازه است. نمی دانستم چه بگویم، آدم وقتی نمی داند چه بگوید بهتر است ساکت باشد. کاش حالش خوب شود و روزگارش بهتر از این باشد. کاش دلش آرام شود. کاش گذشته ها را پشت سر بگذارد...

کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور

عمر رفته

عکس هایمان را نگاه می کردم.

سال های زیادی از آن روز ها می گذرد. رد این سال ها هم خوب روی چهره همه مان پیداست. گرد سال ها و ماه ها آمده است و نشسته است روی تنمان و روی دلمان هم! عشق هایمان، خنده هایمان و اشک هایمان همه کهنه شده اند. 

یاد باد!

غیر ممکن های زندگی

اتفاقات امروز زندگی من به قدری چند سال پیش برایم غیر ممکن بود که به خواب هم نمی دیدم.

واقعا شد ها! واقعا تونستم. چند سال از عمرم پر از غم و غصه و نا امیدی شد و گذشت... ولی این دفعه واقعا تونستم. آدم بالاخره یک روز بلند میشه دستشو به کمرش می گیره و راه می افته. :)

هش تگ لایف ایز گود!

این روزها

خواستم یه عکس از این روزهای خودم بذارم که یادم باشه روزهای خوب زندگی رو. یه زمانی برای خودم از حافظ می خوندم که:

ای دل غم دیده حالت به شود دل بد مکن

وین سر شوریده باز آید به سامان غم مخور

دور گردون گر دوروزی بر مراد ما نرفت

دایما یکسان نباشد حال دوران غم مخور

رد پا

آدم ها می آیند و می روند، مثل روزها و ماه ها و سال های عمر. و هر آمدن و رفتنی جای خود را می گذارد روی دل آدمیزاد. گذشته ها که رفته است ولی خاطره ها و یاد ها هست، تا همیشه...

هنوزم با تو نشستن به همه دنیا می ارزه

اما افسوس تو رو خواستن 

دیگه دیره 

دیگه دیره