شال با صدای آیدا

چقدر صدای این دخترک دلنشینه. وقتی می‌گه «آخ ... چه بد زخمیه» آدم دردش میاد. آفرین به آیدا.

پسرک معصومی که کودکی من بود

از دریچه‌ی این سال‌ها به پسرک معصومی نگاه می‌نگرم که کودکی من است. دوست دارم در آغوشش بکشم، به چشم‌های نگرانش نگاه کنم و به او اطمینان بدهم که روزی بزرگ خواهد شد و قوی، و آن روز می‌تواند همه‌ چیز را رها کند. 

بخند پسرک کوچولوی معصوم.

کاش می شد برگرم به آن سال‌ها و پسرک را مراقبت کنم در مقابل همه‌ی کسانی که خنده‌اش را از او گرفتند و کودکی‌اش را تلخ کردند.