گاهی دلم بد جور هوای قدم زدن های دو نفره مان را می کند
آدمیزاد است دیگر
گاهی دلش تنگ می شود
خوب لابد می خواهی بگویی آنوقت که بودم و ...
می پرم وسط حرفت
می دانم دیر شده
می دانم بی فایده است
اما دلم می خواهد قدم بزنیم با هم کنار درختان صبر
زیر آسمان مهر
کنار جاده خوشبختی
و با هم دل بسپاریم
به آواز پرندگان زندگی
کاش باور نکنیم مرگ شاعر قصه های کودکیمان را
No comments:
Post a Comment