ًقاآنی

بفرموده باشد که:

چه غم ز بی کلهی؟ آسمان کلاه من است!

زمین بساط و در و دشت بارگاه من است.

دمی که مست زنم تکیه در برابر دوست

هزار راز نهانی به هر نگاه من است

هزار مرتبه بر تربتم گذشت و نگفت

که این بلاکش افتاده خاک راه من است

*‌بیت اولش را از زبان ابراهیم گلستان شنیدم در مصاحبه‌اش با رادیو فردا و به دلم نشست.

Autumn Leaves - Stringspace

The falling leaves drift by my window

The falling leaves of red and gold

I see your lips, the summer kisses

The sunburned hands I used to hold

Since you went away, the days grow long

And soon I'll hear old winter song

But I miss you most of all, my darling

When autumn leaves start to fall

Since you went away, the days grow long

And soon I'll hear old winter song

But I miss you most of all, my darling

When autumn leaves start to fall

I miss you most of all, my darling

When autumn leaves start to fall

تا قهوه خانه هست زندگی باید کرد

کارتل پاتوق هرروزه‌ام بود در فینیکس. مسیر بیست دقیقه‌ای دانشگاه تا قهوه‌خانه را معمولا پیاده می‌رفتم. اواخر پاییز تا اوایل بهار لذت این پیاده‌روی دوچندان می‌شد با هوای دلچسب بهاری صحرا. محله‌ی زیبای اش و میپل با آن همه گل و دار و درخت...

یکی از نگرانی‌هایم از نقل مکان به سالت لیک از دست دادن کارتل بود. خدا را صدهزار مرتبه شکر که سالت لیک علیرغم فرهنگ بدون کافئین مورمن‌ها پر است از قهوه‌خانه‌های عالی. حالا پاتوق هرروزه‌ام شده است پابلیک، با قهوه‌های عالی‌ و آدم‌های مهربانش.

زنده باد قهوه و زنده باد قهوه‌خانه.