Wednesday, October 13, 2010

شاملو می خواند در گوشم با آن صدای گیرایش: " انسان سخنی نگفت تنها او بود که جامه به تن داشت و آستینش از اشک تر بود" و من با خود می اندیشم که زندگی انسان چقدر دردناک است

3 comments:

مرضيه said...

لقد خلقنا الانسان في كبد.......هر آينه انسان را در سختي آفريديم

shahrzad said...

salam moooooo.man khobam to khobi?cheghadr khobe khale webloget ro gerefti.in shere shamlo ro khayli doost daram

مریم said...

سلام
خیلی خوشحالم کردی
این خاک رو که گرفتی
یه رنگی هم این اتاق رو بزن
یه لامپی یه روشنایی اینحا روشن کن
مشغله که هست
اما گرفته گی از دلت دور