در این روزگار فیس بوک و توئیتر و اینستا گرام دنیا پر شده از آدم های الکی. آدم های پر محبت و دانا و روشن فکر که همه اش ظاهری است و غیر واقعی. دلم لک زده برای آدم های واقعی. آدم هایی که همیشه شاد نیستند، گاهی هم ناراحتند، آدم هایی که افکار پوسیده هم دارند لا به لای فکرهایشان، آدم هایی که گاهی عصبانی می شوند، همیشه مهربان نیستند، گاهی هم تند می شوند ولی وقتی که محبت می کنند، وقتی که لبخند می زنند وقتی که رها هستند واقعی اند. دلم از این آدم ها می خواهد.
هنوز امید داریم.
No comments:
Post a Comment