داستان من و بلاگ من

الان مدت های زیادیه که این بلاگو می نویسم. روزهای شاد و ناراحت زیادی داشتم که توی نوشته هام منعکس شده. یه زمانی جزو اهالی بلاگستان بودم و بلاگ های زیادی رو می خوندم و بلاگم هم زیاد خونده می شد. بعدن به تدریج ولی نوشته هام شخصی تر شدند و مخاطب ها هم محدود تر. اخیرا شاید برای یک نفر می نوشتم به غیر از خودم. انتهای بلاگم وصله ناجوری بود که می شد باهاش عبور مرور افراد به این صفحه رو هم دید. امروز این قسمت رو برداشتم تا دیگه برام مهم نباشه اگه کسی این نوشته ها رو می خونه یا نه. من همون طور که مدت هاست بیشتر برای خودم می نوشتم از این به بعد فقط و فقط برای خودم خواهم نوشت و البته هر کسی هم دوست داره می تونه بخونه و نظر بده. ولی دیگه انتظاری برای خوانده شدن وجود نخواهد داشت. امیدوارم این تصمیم آزاد ترم کنه و راحت تر بنویسم.