قهر

آنروز که به تلخی از خانه بیرون زدم، می خواستم قهر کرده باشم. گفتم ساعتی که نباشم زنگ می زنی و بر می گردم. امید داشتم به مهربانی ات. حالا که قریب به یک سال می گذرد می دانم که نه دلت برایم تنگ شده و نه حتی به ذهنت خطور کرده که کاش من برگردم. مشکل من بودم که رفتم.